Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

ΟΣΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ. ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ

Μόλις κυκλοφόρησε, ἀπό τήν Καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου τό νέο βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου
Ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης

(Ἀκολουθοῦν ἀποσπάσματα ἀπό τά Προλεγόμενα τοῦ συγγραφέα)
ἄποψη ὅτι τό Ἅγιον Ὄρος ὑπῆρξε λειμώνας ἡσυχαστικῆς βιοτῆς μόνο κατά τόν 14ο αἰώνα, ἐποχή τῆς δογματικῆς θεμελίωσης τοῦ Ἡσυχασμοῦ, ἀνασκευάζεται πλήρως. Διότι ἄν καί οἱ ἱστορικές συνθῆκες κατά τούς ἑπόμενους πέντε αἰῶνες, λόγω τῆς τουρκικῆς κυριαρχίας, ὑπῆρξαν τραγικές γιά τόν Ἄθωνα, ὅμως δέν φαίνεται νά διέκοψαν τήν αἰώνια ἡσυχία του. Πάντα βρίσκονταν ἐρημοπολῖτες μοναχοί «ἐν σπηλαίοις καί ὄρεσι διαιτώμενοι», πού βίωναν καί μεταλαμπάδευαν στούς ἐπιγενομένους οἰκιστές τοῦ Ἄθωνα ἄσβεστη καί ἀνόθευτη τήν ἁγιορειτική ἡσυχαστική παράδοση. Ἕνας ἀπό τούς ἐργάτες τῆς νοερᾶς προσευχῆς, ἐραστής τῆς ἡσυχίας καί γνήσιος βλαστός τῆς ἁγιορειτικῆς ἐρήμου, εἶναι καί ὁ βιογραφούμενος ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης...

   [...] Τήν πρώτη πανηγυρική Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Ἀκακίου συνέθεσε ὁ ὑποτακτικός καί βιογράφος του, ἱερομόναχος Ἰωνᾶς, στόν ὁποῖο θά ἀναφερθοῦμε στή συνέχεια[1]. Νεότερη Ἀκολουθία, καθώς ἐπίσης Χαιρετιστήριους Οἴκους καί Παρακλητικό Κανόνα συνέταξε τό 1978 ὁ μακαριστός ὑμνογράφος μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Τόν Παρακλητικό αὐτόν Κανόνα ἐπανεκδίδουμε στήν παρούσα ἔκδοση, συμβάλοντας στήν κάλυψη τῶν λειτουργικῶν ἀναγκῶν τῶν πιστῶν πού θά θελήσουν νά ἐπικαλεστοῦν τίς πρεσβεῖες τοῦ Ὁσίου, διαμορφώνοντας ἔτσι μιά ἀμεσότερη καί ἐναργέστερη σχέση καί κοινωνία μαζί του.

[...] Ἡ ἁγιοτόκος καί ἱστορική ἱερά Καλύβη μας, πού παραδίδει στούς εὐσεβεῖς ἀναγνῶστες τήν ἔκδοση αὐτή, σεμνύνεται ἰδιαιτέρως γιά τόν βιογραφούμενο ὅσιο Ἀκάκιο, τόν καί πρῶτο κτίτορα τῆς Καλύβης, καθώς σ᾿ αὐτήν ἀσκήθηκε ἐπί πενῆντα ὁλόκληρα χρόνια.
Στό βιβλίο αὐτό ἐπανεκδίδουμε, σέ δική μας ἀπόδοση στή νεοελληνική γλώσσα, τόν Βίο τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, ὅπως αὐτός συντάχθηκε ἀπό τόν μαθητή του, παπα-Ἰωνᾶ Καυσοκαλυβίτη[2].
Ὁ παπα-Ἰωνᾶς συνέγραψε τόν Βίο κινούμενος ἀπό βαθύτατα αἰσθήματα θαυμασμοῦ, ἀγάπης, σεβασμοῦ καί τιμῆς πρός τόν Γέροντά του, ἀκτινοβολώντας στούς ἀναγνῶστες τήν βεβαιότητα ὅτι ἱστοροῦσε τή ζωή ἑνός Ἁγίου, τόν ὁποῖο τιμοῦσαν ὡς θεοφόρο ὅσο ἀκόμη ζοῦσε, τόσο τό ἁγιορείτικο περιβάλλον του ὅσο καί οἱ λοιποί χριστιανοί πού τόν εἶχαν γνωρίσει. Ἀξιοσημείωτες εἶναι οἱ πληροφορίες πού μᾶς δίνει ὁ Βίος γιά τήν ἵδρυση καί σύσταση τῆς Σκήτης τῶν Καυσοκαλυβίων, γιά τίς δυσκολίες πού εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν οἱ πρῶτοι σκητιῶτες Καυσοκαλυβῖτες καθώς καί γιά τίς ἱστορικές καί πνευματικές συνθῆκες τῆς ἐποχῆς. Τονίζουμε δέ ἰδιαίτερα ὅτι στό κείμενο συμπεριλαμβάνονται ἐκτενῆ συναξάρια καί τῶν τριῶν ἁγίων μαθητῶν τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, ὁσιομαρτύρων Ρωμανοῦ, Νικοδήμου καί Παχωμίου, μιά πού ἡ ζωή τους εἶναι συνυφασμένη μέ ἐκείνη τοῦ ἁγίου Γέροντά τους.
Ὅπως κάθε συναξάρι, ἔτσι καί ὁ παρών Βίος τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, δέν εἶναι μόνο μία ἱερολόγος πραγματεία μέ θεοφορούμενα νοήματα. Γίνεται ἐφαλτήριο τοῦ πιστοῦ ἀναγνώστη γιά νέες πνευματικές ἀναβάσεις· προσάναμμα πού ὑποδαυλίζει τήν ψυχή στόν θεῖο ἔρωτα.
Ἡ ἀσκητική μορφή πού παρουσιάζεται μέσα ἀπό τίς σελίδες τοῦ βιβλίου αὐτοῦ, μέ τήν αὐθεντικότητα τῆς ἁπλότητας καί τή γνησιότητα τοῦ ἀπαραχάρακτου μοναχικοῦ του βίου, ἐπαληθεύει διαρκῶς τό μυστήριο τῆς πίστεως καί ἐπιβεβαιώνει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο μας, πιστοποιώντας τή δυνατότητα πού ἔχουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γιά κοινωνία μέ τόν Θεό καί μετοχή στήν αἰωνιότητα.
Ἡ ὑψηλή πνευματικότητα τοῦ βίου τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, πάντοτε δυναμογόνος, ζωντανή καί ζωτική, σπάει τό φράγμα τοῦ χρόνου, προσπερνάει τίς ἀσίγαστες ἱστορικές καταιγίδες καί τίς ἀνθρώπινες περιπέτειες, γιά νά κτυπήσει σάν πνευματικό ξυπνητήρι στό ἀνήσυχο, ὀμιχλῶδες καί ἀνταριασμένο «σήμερα».
Ἡ ἁγιασμένη πορεία τοῦ ὁσίου Ἀκακίου πρός συνάντησή του μέ τόν Χριστό, ἄς σηματοδοτήσει τό μέλλον μας καί ἄς μᾶς ἐμπνεύσει νά χρωματίσουμε τή ζωή μας ἀπό τόν «καλόν ἀγῶνα» στά χαρακώματα τῆς θείας ἀγάπης, πού εἶναι «ἀγάπη ἀχόρταγη», κατά τόν ὅσιο Σιλουανό τόν Ἀθωνίτη.
Γιά νά φθάσει ἀπό τό περιβόλι τῆς Παναγίας, τό Ἅγιον Ὄρος, στόν κῆπο τοῦ Θεοῦ, τόν Παράδεισο, ὁ ὅσιος Ἀκάκιος κινήθηκε ἀδιάκοπα, ἀπό τή νεότητά του, στή μυστική τροχιά τῆς θείας ἀγάπης μέ βαθιά πίστη, ὑπομονή, αὐταπάρνηση καί ταπείνωση, καθαρίζοντας ἔτσι τήν καρδιά του ἀπό τά νέφη τῶν παθῶν, πού κλείνουν τόν πνευματικό ὁρίζοντά μας καί μᾶς ἐμποδίζουν νά δοῦμε τόν Θεό.
Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος ἔφθασε στόν ἐράσμιο τόπο, ὅπου ὅλοι μας ἔχουμε προσκληθεῖ νά κατοικήσουμε· τόν Παράδεισο, στήν κοινωνία μέ τόν Θεό. Ὁ τρόπος καί ὁ δρόμος τῆς θεώσεως καί τῆς σωτηρίας μας εἶναι αἰώνιος. Εἶναι ὁ δρόμος τῶν Ἁγίων. Ἄς τόν ἀκολουθήσουμε!

Πατάπιος μοναχός Καυσοκαλυβίτης

Γέρων τῆς Ἱερᾶς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου


Κεντρική διάθεση τοῦ βιβλίου: Ἐκδόσεις Σταμούλη, Ἀθήνα 210-5238305




[1] Ἱερά Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ἔκδ. Ἱ. Καλύβη Ἁγ. Ἀκακίου, Ἅγιον Ὄρος 2001.

[2] Τό πρωτότυπο κείμενο τοῦ Βίου, ἀπό ἰδιόγραφο κώδικα τοῦ παπα-Ἰωνᾶ (χειρόγραφο ἀρ. 2 τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου), ἐκδόθηκε γιά πρώτη φορά, στό βιβλίο μας: Παταπίου μοναχοῦ, Ἅγιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης. Ἀπό τό Περιβόλι τῆς Παναγίας στόν Κῆπο τοῦ Θεοῦ, Ἅγιον Ὄρος 2001.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ: ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΟΝ ΛΑΥΡΑΣ (Μέρος Z')

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ: ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΟΝ ΛΑΥΡΑΣ (ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΤΡΙΓΩΝΗ) 

Ἁγιορείτικη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη.

Προσκυνητάριον της Βασιλικής και Σεβασμίας Μονής Μεγίστης Αγίας Λαύρας
Μακάριος Τριγώνης, 1772 (Μέρος Z')















  1. Αγιορείτικη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη. Προσκυνητάριον Λαύρας (Μέρος Α')  
  2. Αγιορείτικη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη. Προσκυνητάριον Λαύρας (Μέρος Β')  
  3. Αγιορείτικη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη. Προσκυνητάριον Λαύρας (Μέρος Γ') 
  4. Αγιορείτικη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη. Προσκυνητάριον Λαύρας (Μέρος Δ') 
  5. Αγιορείτικη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη. Προσκυνητάριον Λαύρας (Μέρος Ε') 
  6. Αγιορείτικη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη. Προσκυνητάριον Λαύρας (Μέρος ΣΤ') 

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ




Προσκυνητάριον τοῦ βασιλικοῦ, πατριαρχικοῦ, σταυροπηγιακοῦ τε καί σεβασμίου ἱεροῦ μοναστηρίου τοῦ Δοχειαρίου, τοῦ ἐν τῷ Ἁγιωνύμῳ Ὄρει τοῦ Ἄθωνος.
Συσταθέν καί φιλοπονηθέν παρά τοῦ πανοσιολογιωτάτου... Κυρίλλου τοῦ ἐκ Σμύρνης... Ἐν Βουκουρστίῳ 1843

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ... ΘΕΩΣΗ



 «...Ελάτε όλοι οι Ορθόδοξοι, λαϊκοί και μοναχοί, όσοι τρέχετε να βρείτε την βασιλεία του Θεού, που υπάρχει μέσα σας, και τον θησαυρό που είναι στον αγρό της καρδιάς σας, δηλαδή τον γλυκύ Ιησού Χριστό. με το σκοπό όπως, αφού ελευθερωθεί ο νους σας από την αιχμαλωσία στα γήινα και από την άτακτη περιφορά του και καθαρθεί από τα πάθη η καρδιά με την αδιάλειπτη και φοβερή επίκληση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, με τη συνέργεια των άλλων αρετών, που διδάσκονται στο βιβλίο αυτό, ενωθείτε πρώτα με τον εαυτό σας και δια του εαυτού σας με τον Θεό, σύμφωνα με την παράκληση του Κυρίου Ιησού προς τον Πατέρα, που είπε: «ίνα ώσιν εν, ως ημείς εν εσμέν». Κι έτσι, ενωμένοι με το Θεό και τελείως αλλοιωμένοι από την ενέργεια και έκσταση του θείου έρωτα, θεωθείτε στο πιο υψηλό επίπεδο, με νοερή αίσθηση και αδίστακτη βεβαιότητα, επανερχόμενοι στον πρώτο σκοπό του Θεού – που ήταν η θέωση του ανθρώπου – να δοξάζετε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τη μία θεαρχικότατη Θεότητα, στην οποία πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».

Ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου,
περί τοῦ βιβλίου ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Στά μέρη τῆς Σταυρονικήτα καί τῆς Καλλιάγρας. 
Φωτογραφία Θανάση Ταυρίδη


 

 ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ
 Ἡ τέχνη τῆς κωδονοκρουσίας. Μονή Ἰβήρων. 
Φωτογραφία Fred Boisonnas

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ



Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

                Οἱ Ἅγιοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Χθές καί σήμερα

Άγιοι Διονύσιος και Μητροφάνης Μικραγιαννανίτες
  (...)  Στό Ἅγιον Ὄρος, ἀπό τόν 9ο αἰώνα ὥς τίς μέρες μας, ἔζησαν ὑπέρ τούς τετρακοσίους Ἅγιοι. Ὑπάρχει βέβαια καί ἕνα πλῆθος ἀγνώστων σέ μᾶς ἁγίων, πού εὐαρέστησαν τόν Θεό καί τιμήθηκαν ἀπό Αὐτόν.
  Τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἴσως ὁ μόνος τόπος σ᾿ ὁλόκληρο τόν κόσμο πού δέν γεννήθηκε κανείς. Ἦταν ὅμως -καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ παραμένει καί σήμερα- ἕνας τόπος, ὅπου χιλιάδες ἄνθρωποι ἔχουν ἀναγεννηθεῖ ἐν Χριστῷ.
  Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως οἱ Ἁγιορεῖτες Ἅγιοι, μπορεῖ νά τιμῶνται ἰδιαίτερα σέ ἕναν τόπο, ἀνήκουν ὅμως στό πλήρωμα ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Καί γνωρίζουμε πολύ καλά ὅτι στή Βέροια, οἱ Ἁγιορεῖτες ἅγιοι ἀπολαμβάνουν τῆς τιμῆς τῶν πιστῶν. Καί ποιός δέν γνωρίζει τόν ἅγιο Ἀθανάσιο τόν Ἀθωνίτη, τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, πού ἀσκήθηκε στή σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἐδῶ στή Βέροια, τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη; Ποιός δέν ἔχει ὠφεληθεῖ ἀπό τή διδασκαλία τῶν συγχρόνων μας ἁγίων Γερόντων Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου καί Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου;       

Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης

    Οἱ Ἁγιορεῖτες Ἅγιοι δόθηκαν ὁλοκληρωτικά στόν Θεό. Μέσα ἀπό πολυετεῖς ἀσκητικούς ἀγῶνες καθάρισαν τόν ἑαυτό τους ἀπό τά πάθη καί ἔγιναν δοχεῖα ἐκλεκτά, ἄξια νά δεχθοῦν τά θεῖα χαρίσματα. Καί στή συνέχεια ἀναδείχθηκαν λαμπροί συνεχιστές τῆς γνήσιας ὀρθόδοξης μοναχικῆς παράδοσης.
   Τό Ἅγιον Ὄρος ὀνομάσθηκε Ἅγιο ἀπό τούς ἁγίους του. Κατά τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, Ἅγιον Ὄρος σημαίνει «Τόπος ἁγιότητας. Τόπος καθαρότητας. Τόπος ὅπου ἐπάτησαν τόσων ἁγίων πόδια. Τόπος, πού ἔχει ζυμωμένα τά χώματα ἀπό τά αἵματα, ἀπό τούς ἀσκητικούς ἱδρῶτες, καί ἀπό τά δάκρυα ἑκατοντάδων καί χιλιάδων ὁσίων Πατέρων. Τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι τόπος ἀρετῆς καί ἁγιότητας» (...)

Άγιος Διονύσιος εν Ολύμπω
 (...) Ἔλεγε ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης:
«Αὐτά πού θέλετε νά πεῖτε στά παιδιά σας, νά τά λέτε μέ τήν προσευχή σας. Τά παιδιά δέν ἀκοῦν μέ τά αὐτιά μόνο ὅταν ἔρχεται ἡ Θεία Χάρις πού τά φωτίζει, τότε ἀκοῦνε αὐτά πού θέλουμε νά τούς ποῦμε. Ὅταν θέλετε νά πεῖτε κάτι στά παιδιά σας, πέστε το στήν Παναγία κι αὐτή θά ἐνεργήσει. Ἡ προσευχή σας αὐτή θά γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, πού χαϊδεύει, ἀγκαλιάζει, ἕλκει τά παιδιά» (...)

 (...) Καί ἐπειδή ζοῦμε σέ καιρούς χαλεπούς ὅπου ἡ οἰκονομική κρίση μαστίζει τήν κοινωνία μας, θά ἤθελα νά κλείσω μέ ἕνα, ὅπως θέλω νά πιστεύω, αἰσιόδοξο μήνυμα πρός τούς ἀγαπητούς ἀκροατές μας. Ὅπως ἔγραψε ὁ Ντοστογιέφσκι, «ἡ ὀμορφιά θά σώσει τόν κόσμο». Ἡ ὀμορφιά τῆς ψυχῆς θά σώσει τόν κόσμο, ἀκόμα κι ἄν γύρω μας ὅλα μοιάζουν νά γκρεμίζονται, ὅπως φαίνεται νά συμβαίνει στήν ἐποχή μας. Γι᾿ αὐτό δέν πρέπει νά χάνουμε τό θάρρος μας. Ἄς στραφοῦμε στήν ψυχή μας, ἄς ἑνωθεῖ αὐτή μέ τό Θεό καί μέσα ἀπ᾿ αὐτή τήν ἕνωση καί τήν ἐνατένιση, θά μπορέσουμε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά διαπεράσουμε μέ ἀσφάλεια τό πέλαγος τῆς φουρτουνιασμένης ζωῆς μας (...)

Ἀποσπάσματα ἀπό ὁμιλία τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου, στόν ἱερό ναό Ἁγίων Τιμοθέου τοῦ ἐκ Βερροίας καί Γεωργίου, τῆς πόλεως Βεροίας, πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή, 12 Ὀκτωβρίου 2014.
Οἱ εἰκόνες τῶν Ἁγιορειτῶν Ἁγίων Διονυσίου, Μητροφάνους τῶν Μικραγιαννανιτῶν, Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ προέρχονται ἀπό τόν ναό τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Νέου τῆς Βέροιας.